Entropia w moim życiu

    Z entropią zetknąłem się, a raczej boleśnie zderzyłem, gdy zachorowałem na dłużej. Lekarz powiedział mi, co jest w mojej chorobie szkodliwe, a co pomaga. Od razu zauważyłem, że rzeczy szkodliwe to dziwnym trafem akurat te rzeczy, które bardzo są mi miłe, zaś te rzeczy, które pomagają, niekoniecznie. Nie przejąłem się tym, bo zaraz po tej konstatacji wpadłem na pewien pomysł, bardzo roztropny, jak mi się w niewinności mojej zdawało. Oto używał będę do woli tego szkodliwego, a zaraz potem zrównoważę to tym, co pomaga, i w ten sposób wyjdę na zero. Jak wodę zagotujesz, to potem ją ostudzisz, jak ołówek stępisz, to go potem zaostrzysz. Proste? I w tym właśnie momencie entropia pokazała swoje szpony po raz pierwszy. Z wielkim, bolesnym zaskoczeniem przekonałem się na własnej skórze, że to co szkodzi, szkodzi co najmniej dziesięć razy bardziej niż pomaga to, co pomaga. A łatwo tak sobie zaszkodzić, że nic ci nie pomoże.

    Zbity nieco z tropu tym skandalicznym brakiem konsekwencji w przyrodzie, nie traciłem jednak ducha, zdając się na logikę. Pomyślałem sobie tak: OK, wiadomo, że kiedy użyje się rzeczy zdrowych za dużo, to stają się one szkodliwe. W takim razie logiczne jest, że kiedy użyję za dużo rzeczy szkodliwych, powinno mi to wyjść na zdrowie. I co? Otóż zdziwicie się, wykrzykniecie: niemożliwe! Ale jednak: to nie działa! Choćbyś nie wiem ile zażył (lub zażyła) rzeczy szkodliwych, nie pomożesz tym sobie wcale a wcale.

   Dopiero dochodząc do siebie po tym niefortunnym eksperymencie, w którym tak wiele poświęciłem w imię nauki, zdałem sobie sprawę, że wszystkiemu winna jest - entropia. Świat zmierza nieuchronnie ku stanowi nieuporządkowania, dezintegracji i dekompozycji, a to z tego prostego powodu, że stan taki jest bardziej prawdopodobny od stanu porządku, ładu i zorganizowania. Jeśli zamkniecie zegarek w pudełku i zaczniecie pudełkiem potrząsać, to po jakimś czasie zegarek rozpadnie się na drobne kawałki. Jeśli natomiast włożycie do pudełka części zegarka, to choćbyście nie wiem jak długo potrząsali, zegarek się wam nie złoży. Zdrowie jest mniej prawdopodobne od choroby, bo zdrowie to harmonia, a choroba - wręcz przeciwnie. Stan trupi jest stanem bardziej naturalnym niż życie. Wszystko jest ukierunkowane właśnie na upadek, rozpad, ostateczne sczeźnięcie, chaos. To więc, co sprzyja rozpadowi, będzie zawsze bardziej skuteczne od tego, co wspomaga stan ładu. Nie dziwota, że nie ma symetrii między tym, co szkodzi, a tym, co pomaga. 

Niech to diabli.